14 Οκτωβρίου 2014

αφιέρωμα στον χαράκτη Τάσσο (Αναστάσιος Αλεβίζος)


                    
                       βίντεο απο το κανάλι του χρήστη youtube  Thodoros Karras

αναδημοσίευση απο http://ptheo.blogspot.gr/2010/10/blog-post_10.html
(100 χρόνια να δουλεύεις, 100 χρόνια να μορφώνεσαι)

Τάσσος (πραγματικό όνομα Αναστάσιος Αλεβίζος).

Ο χαράκτης Α. Τάσσος και το πολυσήμαντο έργο του
Τον Οκτώβριο του 1985 (πριν από 25 χρόνια) μαθαίνω ότι ο χαράκτης Α.Τάσσος 
νοσηλευόταν στον «Ευαγγελισμό», χτυπημένος από καρκίνο.
Πηγαίνω ένα απόβραδο.
- Ο Τάσσος ο χαράκτης, μου λέτε σε ποια κλινική είναι; ρωτάω τον θυρωρό.
- Δεν έχουμε κανένα Τάσσο χαράκτη, μου λέει ύστερ' από λίγο.
Ρίχνω μια ματιά στο βιβλίο που κοίταζε -έψαχνε στο γράμμα... Χ.
-Τάσσος Αλεβίζος, του λέω, καθώς θυμήθηκα το πραγματικό όνομα του καλλιτέχνη. 
Για κοιτάχτε.  Ξαναψάχνει:
- Ναι, είναι κάποιος μ' αυτό το όνομα.
Του το 'λεγα έπειτα, καθώς στεκόμουν δίπλα στο κεφάλι του, σε μια από 
τις πιο θλιβερές συναντήσεις μου, για να τον διασκεδάσω.
Το άκουσε, όπως το περίμενα, με κατανόηση κι ένα αχνό χαμόγελο:
- Εχει ξαναγίνει.
Εφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες αργότερα, στις 13 Οκτωβρίου, στα 71 του. 
Στο πλευρό του η σύζυγός του, ομότεχνος - χαράκτρια και συναγωνίστρια 
Λουκία Μαγγιώρου (τον ακολούθησε στο θάνατο 23 χρόνια αργότερα, 
τον Ιούνιο του 2008, στα 84 της). 
Φαινόμενο
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό -ως δημοσιογράφο και άνθρωπο- που είχα το 
προνόμιο να γνωρίσω εξαιρετικούς ανθρώπους. Ενας από αυτούς ήταν και ο Α. Τάσσος. 
Να τον συναντάω, να τον ακούω στο τηλέφωνο, να παίρνω κάποιο σημείωμά του 
-να ζητάει να γράψω κάτι, όχι για τον ίδιο, αλλά για κάποιον άλλο, κάποιο συνάδελφό του, 
για κάποια ασχήμια ή για τις δραστηριότητες της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης, 
της οποίας υπήρξε πρόεδρος και εμψυχωτής. Παράλληλα, να είναι παρών σε 
οποιαδήποτε σημαντική εκδήλωση. Κι από κοντά οι επαγγελματικές καλλιτεχνικές 
- βιοποριστικές του υποχρεώσεις.
- Μα πότε τα προλαβαίνετε όλα; Πότε χαράζετε τα ξύλα σας; τον είχα ρωτήσει.
- Από τις πέντε ώς τις δέκα το πρωί -είναι οι καλύτερες ώρες.
Φαινόμενο εργατικότητας ο Α. Τάσσος, «χάραξε», στα πενήντα και πλέον χρόνια 
της καλλιτεχνικής του προσφοράς, εκατοντάδες επιφάνειες ξύλου όλων των 
διαστάσεων -χαρακτικά για πίνακες, αλλά και για βιβλία, αφίσες, γραμματόσημα, 
διακοσμητικά. Τα περισσότερα ωστόσο είναι εμπνευσμένα από τα πάθη 
του ελληνικού λαού, που ήταν και δικά του πάθη. Με κορυφαία την Κατοχή
και την Αντίσταση, τον Εμφύλιο, τη χούντα.
Πονεμένες φιγούρες μανάδων, ήρωες, μάρτυρες, σκλάβοι, αλλά και τυραννοκτόνοι, 
σε μια ατέλειωτη στρατιά. Και σε κάποια διαλείμματα, ωραίοι έφηβοι του 
έρωτα και της ελπίδας, αγέρωχες αρχόντισσες, ένα άνθος, ένας ήλιος, ένα περιστέρι.
Σταθμός της δημιουργικής του πορείας υπήρξε η περίοδος της δικτατορίας. 
Η τελευταία δουλειά του είχε παρουσιαστεί το 1964. 
Πίστευε ότι με την έκθεση αυτή είχε ολοκληρωθεί το χρέος του κι είχε 
ξετελέψει με τις εμπειρίες του. Καιρός ν' ασχοληθεί με κάτι χαρούμενο, 
να προβληματιστεί στη μορφή της παραπέρα δουλειάς του, να δει πόσο μπορούσε 
να συμπορευτεί με τα καινούργια ρεύματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου